یکی از چاشنی‌‌های معروف جنوب آسیا تمرهندی است و این چاشنی ترش و شیرین طرفداران بسیار زیادی دارد.
تمرهندی درخت بسیار بزرگ و زیبایی دارد برگ‌های آن مرکب پری شامل ده تا بیست جفت برگچه‌ی فشرده‌ی نزدیک به هم و متقابل است. گل‌های آن به شکل شل و باز است که در انتهای ساقه به رنگ زرد مایل به قرمز با گلبرگ‌های دراز به طول دوازده تا سیزده میلی‌متر قرار دارد.
میوه آن به شبیه باقالا به شکل غلاف ناشکوفا با کمی خمیده‌گی به طول هفت تا پانزده سانتیمتر و عرض یک تا دو سانتیمتر است که سطح خارج آن رنگ قهوه‌ای روشن داشته و بر روی آن برجستگی‌هایی که محل دانه‌های درون آن است مشاهده می‌شود که محتوی سه تا ده دانه است. اطراف دانه‌ها گوشتی آبدار به رنگ زرد و قهوه‌ای مایل به قرمز و شامل شیره‌ی اسیدی با طعم ترش مایل به شیرین است.
این درخت بومی هند و افریقا است و در حال حاضر در اغلب مناطق گرم دنیا تا سی درجه عرض شمالی می‌روید و در ایران در بلوچستان کاشته می‌شود.
طبیعت تمرهندی سرد و خشک است.
خواص درمانی تمبر هندی:
- اگرقسمت گوشتدار و آبدار آن را بخورید باعث تقویت قلب و معده شود.
- ملین ملایم است و هیجان خون را فرو می‌نشاند.
- عطش را تسکین می‌دهد، مسهل صفرا و اخلاط و مسکن دلبهم خوردگی‌های صفرایی است.
- به دستگاه هاضمه کمک می‌کند و دارای خاصیت جبران کمبود ویتامین C در بدن است.
- برای رفع جوش‌های دهان قسمت گوشتدار آن را در دهان نگه دارید و مزه‌مزه کنید.
دقت کنید که ناشتا خوردن تمبر هندی خوب نیست، برای سینه و طحال مضر است، اسراف در خوردن آن موجب سرفه می‌شود.
برگرفته از کتاب اسرار گیاهان دارویی، تالیف احمد حاجی شریفی (عطار اصفهانی)